در مسیر زندگی

فرق نمی کنه که گودال آب کوچکی باشی یا دریا٫ زلال که باشی آسمان در تو پیداست.

در مسیر زندگی

فرق نمی کنه که گودال آب کوچکی باشی یا دریا٫ زلال که باشی آسمان در تو پیداست.

غم مانا

 

دیشب بیاد آن شب زیبا گریستم  

برشانه های یاد  تو تنها گریستم  

 

                                          آن شب که رام ما شده بود آسمان وخاک 

                                          و ز شوق  سر  به  دوش  ثریا   گریستم  

 

شد  نام  ما  ترانه  زیبای  موج 

 با یاد آن ترانه پری سا گریستم  

                                          

                                         آن شب که باد قصه ما را بدشت برد  

                                        دیشب بدین فسانه چولیلا گریستم  

 

آن شب ستاره ها همه ما را شناختند 

   دیشب برای  غربت  فردا   گریستم  

 

                                       گفتی که کوه شاهد عهد و وفای من  

                                         دیشب ز بی وفایی دنیا گریستم  

 

با مرغ شب زفتنه شب های بی کسی  

   دیشب به حجم سینه شبها گریستم  

 

                                       در ساحل خیال تو لب تشنه چون سراب  

                                        در چاه  غم  به  وسعت  دریا  گریسیتم   

 

بر گردن فراق تو آویختم دو دست  

گاهی نهان وگاهی هویدا گریستم  

 

                                      گفتم به باده چاره کنم غصه مدار  

                                     دیدم چو در پیاله رخت را گریستم  

 

برگ وبری نچید دلم از درخت صبر 

بر این دل غریب وشکیبا گریستم  

                                     

                                         عمرم چو آب رفت وغمت کوه وار ماند  

                                           بر  عمر رفته  و غم  مانا   گریستم .  

 

شاعر: خانم صدیقه وسمقی

 

پ ن:چون بعضی از دوستان درخواست شعر داده بودن ما هم این شعر زیبا را انتخاب کردیم . 

امیدواریم مقبول بیفتد . 

شاید وقتی دیگر

چند سال پیش دفتر  خاطراتمان را به یکی از دوستان دادیم تا خطی به یادگاری در آن بنگارد تا آن هنگام که جدایی بین ما فاصله انداخت  به این دفتر نگاه کنیم و همدیگر را به یاد بیاوریم( وحال می اندیشیم که مدت زمان طولانیست که از بیشتر آنها بی خبریم ). 

این دوست شفیق ما چنین نوشتند : 

 

                        اگر از تنهایی میترسید ازدواج نکنید .  

وای که در دل چقدر به این جمله خندیدیم ما فقط بخاطر این ازدواج میکنیم که از تنهایی نجات پیدا کنیم وگرنه دلمان که درد نمی کند الکی کلی مسئولیت وهزار دنگ وفنگ دیگه را (خانواده همسر )را تحمل کنیم که تنها تر بشیم . 

اما حالا بعد از کلی سال که میگذرد میفهمیم که او راست گفته وما چقدر خوش خیال بوده ایم 

وحالا تنهاتر از همیشه ...  

روزها دنبال یه لقمه نان ٬عصرها خواب نیم روزی وساعتها ول گشتن تو اینترنت ... 

وبعد جعبه جادویی وچشم دوختن به آن اگردرس خواندن را حذف کنیم که خودش با این اوضاع واحوال خود به خود حذف میشود . 

وشب ساعت ۱۲.۵شایدم دیرتر عجله برای خوابیدن تا صبح بیدار شویم ... 

واگر شیفت باشند که امروز صبح میروند وفردا ظهر بر میگردند... 

با این اوصاف آیا تنهاتر از قبل نیستیم ... 

نمی دانیم چرا زندگی ها اینقدر ماشینی شده وما آدمها نیز بی شباهت به آدم آهنی ها  نیستیم .  

ونصیحت به دختران دم بخت اگه برای رهایی از تنهایی می خواهید ازدواج کنید اشتباهی بس بزرگ است وقتی ازدواج کنید که بدانید با این کار یک قدم به جلو بر داشته اید .چون راه برگشت وجود ندارد . 

کلام آخر :الهی وسیلت به تو هم تویی؛اول تو بودی وآخر تویی ؛همه تویی وبس ؛باقی هوس . 

             الهی دانی که بی تو هیچکسم ٬دستم گیر که در تو رسم .

 

رویای آزادی

خداوندا همه درها بسته اند ...پس این کولاک از کجا می آید ؟این امیدی که مرا به زندگی وا می دارد . 

 

باید زودتر از اینجا بروم وآیا باید این گریز از جهان را که ریشه هامان به سختی در آن جای گرفته را به گریز از خود تعبیر کرد ؟  

در آن صورت چه بی فایده وتا کجا قدرت فرار دارم ؟آیا از خود می توان گریخت ؟

آمده ام پراز غبار

خسته از جاده های دور  

آمده ام پر از غبار  

           

تو نیستی اما  

                   صدای تو  

                    در سایه آفتاب در ختان خیس  

                                                      

                         مرا می خواند   

هوایت را می نوشم  

در پیاله تنهایی   

 

تونیستی ! 

که جاده تمام شود  

         به ناگزیر  

         جاده بر دوش  

         روزها را به تکرار  

         تا جمعه ها بالا می آیم  

روزها در من تعطیل نمی شوند  

اما هراس من این است  

 

 

                              که چشمهای من تمام شود  

                                                   و جاده به انتها نرسد !!...

مثل هیچکس

در تصویر حکاکی شده بر سنگهای تخت جمشید  

 

                                             هیچکس عصبانی نیست  

                                             هیچکس سوار بر اسب نیست  

                                              هیچ کس  را در حال تعظیم نمیبینی  

                    هیچوقت برده داری در ایران مرسوم نبوده  

                      در بین این صدها پیکر تراشیده شده  

                                                   حتی یک تصویر برهنه وجود ندارد  

این است آداب اصلیمان 

این است اصالت ایرانی  

                               نجات   قدرت   احترام   خوشرویی  

 

                               کردار نیک    گفتارنیک     پندار نیک   

 

                            یادمان باشد چه بودیم وچه باید باشیم .   

 

                            باز هم با هم باشیم  سربلند  

 از این نفاق ودو دستگی خسته ام از کشتار و خون بیزارم   تمامش  

 

                                                                                 کنید. 

                                                

آیاکسی پیداخواهد شد

راز آفتابگردان 

   من تو را سخاوتمندانه به کسی هدیه می دهم  

             که از من عاشقتر باشد واز من برای تو مهربانتر  

 من تورا به کسی هدیه می دهم

             که صدای تو را از هزار فرسخ راه دور

                                                             در خشم ...

                                                             در مهربانی...

                                                             در دلتنگی...

                                                             در هزار همهمه دنیا ...

                                                             یکه وتنها بشناسد ...

من تورا سخاوتمندانه به کسی هدیه می دهم

        که راز آفتابگردان وتمام سخاوتهای عاشقانه این گل معصوم را بداند

                                            وترنم دلپذیر هر آهنگ ...هر نجوای کوچک

                                            برایش یک خاطره مشترک باشد

                                            او باید از رنگین کمان چشمان تو

                                           تشخیص بدهد امروز هوای دلت    آفتابی است ؟

                                           یا آن دلی که من برایش میمیرم    سرد وبارانی است؟

 ای بهانه زنده بودنم

  تو را سخاوتمندانه به کسی هدیه می دهم

        که قلبش بعد از هزار بار دیدن تو

                                               باز هم به دیوانگی وبی پروایی اولین نگاه من بتپد

آیا کسی پیدا خواهد شد؟

                                       از من عاشقتر ...و

                                       از من مهربانتر برای تو

 تورا سخاوتمندانه با دنیایی از حسرت خواهم بخشید

                                        و او را که از من عاشق تر است

                                                         هزار بار خواهم بوسید .

و سلام نام خداست

سلام      

بالاخره منم تصمیم گرفتم به اصرار یکی از دوستان یه وبلاگ درست کنم وبه جمع وبلاگیها وارد شوم اگه کم وکاستی مشاهده کردین خرده نگیرید من تازه کار هستم  .